De Liefdesbooster, een experiment in Het Veld

Er is een experiment gaande, Er wordt sinds 21 maart ( op afstand) de frequentie van liefde naar een steeds grotere groep mensen gestuurd, en daar zijn heeeeeel veel mensen voor nodig.U kunt zich opgeven aan het eind van dit artikel.

Wat is de bedoeling? Wij weten dat het mogelijk is via "Het Veld", "de Akasha", Het Nulpuntveld informatie te vergaren en te verzenden. Zo is lijkt het ook mogelijk, de frequentie van liefde via tv, radio en het GSM net te verzenden, alleen wordt dat niet gedaan! Wat er wel wordt gedaan is te lezen in het volgende >

kwando over twitter

Twitter is TE.WI.IT.TE.ER.
Thema-wikken (en wegen)-is datgene-thema-waardevol, ofwel twitteren heeft als thema/onderwerp/motto dat het is als omslaan (wikkel, wikkelen, omslag) en datgene, het omslaan dus, is waardevol als thema.
In gewonemensenwoorden - twitter staat voor omslaan (in de zin van kiezen en besluiten), voor het verzenden van een kort bericht/maken van contact en uitwisselen en dat het het onderwerp is waardevol. In een splitsecond wordt een keuze, een afweging gemaakt en het verzonden en is meteen onomkeerbaar. Als je snel besluit kun nadat het bericht weg is tot de slotsom komen dat het toch niet zo handig was, onbelangrijk enzovoorts...

Retweeten is RE.ET.TI.I.WE.TE.
Regelmatig-indrukken-actief-essentie-welzijn-thema, ofwel twitteren doe je regelmatig, je zend elkaar indrukken, daar ben je actief mee, het doet je goed (je voelt je weldadig, goed voor je welzijn - omdat je tijd denkt te besparen omdat de uitwisseling zo snel gaat) en dat alles bij elkaar is het thema.

Anarchisme: leer die alle staatsgezag afwijst

Van Dale:
an-ar-chis-me (het) 0.1 leer die alle staatsgezag afwijst.

Tegenstanders van het anarchistische idee schermen altijd met de menselijke natuur. De mens is net zo inherent een kuddedier als wolven, herten en chimpansees inherent sociale en in groepen levende dieren zijn. Het hoort bij de soort. En die groepen, roedels, kudden en troepen hebben een sociale structuur nodig. En die structuur is altijd hiërarchisch. Zonder leiderschap functioneert geen enkele groep. Deze overweging zou anarchie dus tot een utopisch idee maken.

Maar degenen die dit verkondigen gaan voorbij aan een belangrijk punt: anarchie betekent letterlijk: zonder heerser. Niet zonder leider. En daar zit hem de crux. Er is een verschil tussen leiderschap en macht.

Het idee van leiderschap gaat weliswaar uit van een hiërarchisch systeem, maar die hiërarchie is gebaseerd op verantwoordelijkheid. Het individu geeft een deel van zijn verantwoordelijkheid aan een leider, en die leider neemt de verantwoordelijkheid voor de groep individuen. Het idee gaat er dus van uit dat de leider in staat is om die verantwoordelijk te dragen.

De leider kan die verantwoordelijkheid alleen dragen als hij weet wat er van hem verlangd wordt. En dat kan hij alleen weten als hij de benodigde informatie heeft. Dat wil dus zeggen dat de leden van de groep de leider informeren over wat hun wensen en behoeften zijn. Pas dan kan een goede leider namens de groep handelen en spreken.

De leider kan dus alleen leider zijn als hij de leden van de groep kent. En daarmee bedoel ik: persoonlijk kent. Hoe kan hij verantwoordelijkheid nemen voor iemand die hij nooit ontmoet of gesproken heeft? Hoe kan hij weten wat zijn wensen en behoeften zijn? Hoe kan hij verantwoordelijkheid dragen voor iemand van wie hij niet eens weet dat hij bestaat? En ook: hoe kan een individu zijn verantwoordelijkheid afstaan aan een leider die hij nooit ontmoet of gesproken heeft?

En dat is precies het punt waarop leiderschap overgaat in macht. Als dat gebeurt kan een leider (nu machthebber) alleen terugvallen op een soort van abstracte ethiek. Een vorm van geconstrueerd idealisme. Een opgelegd of aangepraat idealisme (zoals bijvoorbeeld democratie) dat het volk moet ‘verbinden’. Een collectieve (in tegenstelling tot individuele) identiteit met daaraan gekoppeld een perceptie van een collectief ‘belang’ die de positie van de machthebber moeten rechtvaardigen. Ik zeg met nadruk positie, omdat de taak van leidinggeven nu veranderd is in een positie. Het zijn nu niet meer de vaardigheden van de leider die hem tot leider maken, maar het is zijn positie die dat doet.

Zijn leiderschap bestaat nu niet langer uit het nemen van verantwoordelijkheid voor de groep -verantwoordelijkheid die de leden vrijwillig afstaan aan de leider – maar zijn macht wordt nu gevoed door het afnemen van verantwoordelijkheid van de leden. De positie wordt nu gebruikt om individuele verantwoordelijkheid, en daarmee vrijheid, af te nemen van de groepsleden. En door dat afnemen van vrijheid centraliseert de macht van de machthebber.

Centralisatie van macht is exact hetzelfde als toename van macht. De macht van een machthebber kan namelijk maar op twee manieren toenemen: door macht veroveren op een andere machthebber, of door vrijheid ( = macht van het individu over zichzelf) af te nemen van de bevolking. In beide gevallen leidt dat tot afname van de spreiding van macht, tot centralisatie, en dus tot toename van macht.

Het idee van leiderschap is gebaseerd op bescherming van de leden van de groep. Bescherming tegen alle mogelijke bedreigingen van buitenaf. Op het moment dat leiderschap verandert in macht, draait dit principe 180 graden om. Het is nu niet meer de bedreiging van buitenaf waartegen de bevolking beschermd moet worden, maar het is de macht zelf die de bedreiging vormt. Dat kan zijn in de vorm van tirannie van de machthebber over de bevolking, of door de aantrekkelijkheid van zijn macht voor andere machthebbers, die vervolgens die macht zullen proberen te veroveren. En dat gaat altijd ten koste van de bevolking.

Daarmee staan leiderschap en macht haaks op elkaar. Leiderschap biedt bescherming, macht vormt een bedreiging. Toch zal een machthebber altijd de illusie proberen te wekken dat hij er wel degelijk zit om het volk te beschermen. En daarvoor zal hij altijd gebruik maken van zijn meest effectieve gereedschap: angst.

Iedere machthebber zal voorwenden dat hij er is om te zorgen voor veiligheid en gezondheid van de bevolking. Om de impact hiervan te optimaliseren zal hij dan ook voortdurend de perceptie van onveiligheid en ongezondheid moeten stimuleren. Pas dan kan hij maatregelen acceptabel maken. Maatregelen die altijd de vrijheid van de bevolking beperken, en daarmee de macht van de machthebber vergroten. Iedere maatschappelijke imperfectie zal hij uitvergroten of erger nog: zelf tot stand brengen.

De natuurlijke reactie van de bevolking is dan ook angst, en dat zal de volgende stap richting het ‘perfectioneren’ van de samenleving rechtvaardigen. Het idee van de haalbaarheid van een perfecte samenleving is daarmee een door de machthebber gecreëerde illusie. En die illusie is in zijn voordeel, want iedere stap richting perfectie, is en stap richting uniformiteit. De perfecte samenleving, zonder onveiligheid, zonder ongezondheid, kan niet anders zijn dan eenvormig. Dat wil zeggen dat iedereen zich zal moeten conformeren aan dat doel; het individu kan immers geen voorstander van onveiligheid of ongezondheid zijn. De ultieme perfectie is alleen te bereiken door ultieme onvrijheid.

Maar die perfectie zal nooit bereikt worden. In tegendeel. Dat komt omdat die perfectie niet bestaat, en ook niet kan worden toegestaan. De machthebber zou namelijk zichzelf overbodig maken als die toestand eenmaal bereikt is. En dat is het laatste dat hij wil. Het is dus in werkelijkheid niet perfectie waarnaar hij streeft. Het is alleen de perceptie van imperfectie die hij gebruikt om de bevolking vrijwillig haar vrijheden af te laten staan, en daarmee zijn macht te laten groeien, te centraliseren.

Zoals Aldous Huxley schrijft in het voorwoord van zijn meesterwerk Brave New World (het is dat ik niet van verplichting hou, maar het zou eigenlijk verplichte kost voor iedereen moeten zijn):

Alleen een grootschalige volksbeweging naar decentralisatie en eigen beheer kan de huidige tendens naar dirigisme stoppen.(….) Het is een feit dat, tenzij we voor decentralisatie kiezen (…) we slecht twee alternatieven hebben om uit te kiezen: hetzij een aantal nationale gemilitariseerde totalitaire systemen (…) of één supranationaal totalitair systeem, in het leven geroepen door 1 maatschappelijke chaos (…).

Let wel, hij schreef dit in 1946, naar aanleiding van de heruitgave van zijn boek uit 1932.

Ook hieruit blijkt dat machthebbers (in scherp contrast tot wat ze beweren) er altijd op uit zijn om chaos te creëren. Chaos die moet leiden tot acceptatie van maatregelen die ‘verbetering’ zouden moeten brengen, maar die altijd de vrijheid van de bevolking afnemen. En daarmee is het niet alleen haar vrijheid die de bevolking verliest, maar wordt diezelfde bevolking ook nog eens doelbewust blootgesteld aan een keur van verschrikkingen die vervolgens de acceptatie van vrijheidsbeperkende, en dus machtvoedende maatregelen moeten bevorderen.

Kort gezegd: de hang naar perfectie (of zelfs ‘verbetering’) leidt tot essentieel lijden van de bevolking, op ieder denkbaar gebied.

Wanneer de werking van dit mechanisme zou doordringen tot de bevolking, dan zou men gaan inzien dat het noodzakelijk is om imperfectie te omarmen. Om waarde te hechten aan een mate van onveiligheid en ongezondheid. Om ervan te houden. Onveiligheid en ongezondheid die nou eenmaal bij het leven hoort.

Dan zou de bevolking herkennen dat iedere door de machthebber aangedragen maatregel ter bevordering van veiligheid of gezondheid, zal leiden tot meer macht van de machthebber, en dus juist tot meer onveiligheid, ongezondheid, en ook nog eens tot onvrijheid. Machthebbers geven helemaal niets om veiligheid of gezondheid van het volk. De enige drijfveer om er voortdurend mee te schermen, is de toename van hun eigen macht.

Natuurlijk zijn wij kuddedieren. Kuddedieren die net als wolven, herten en chimpansees instinctief een hiërarchische groepsvorm kiezen. Leiderschap is daarmee iets dat bij onze soort past. Maar wel leiderschap gebaseerd op verantwoordelijkheid, zowel van de leider als van het individu. Wolven, herten en chimpansees leven niet in groepen van tientallen miljoenen, centraal bestuurd door één of enkele wolven, herten of chimpansees. In iedere groep kent ieder individu de leider, en kent de leider ieder individu. Dat is de natuurlijke sociale structuur bij deze dieren. Net zoals dat de natuurlijke sociale structuur bij mensen is.

Decentralisatie is daarmee dus de enig mogelijke oplossing om ons uit de ellende te halen en te houden. Terug naar kleine leefgemeenschappen waarin de leider de groepsleden persoonlijk kent, en de groepsleden de leider persoonlijk kennen. Zodra de hiërarchische schaal zodanig groot wordt dat er geen persoonlijke band meer is tussen de leider en de individuen van de groep, zouden de alarmbellen moeten afgaan. Dan zouden de groepsleden hun verantwoordelijkheid moeten nemen, en het vertrouwen in de leider (die nu dus machthebber is) moeten opzeggen. Dat zal de enig haalbare, echte bescherming opleveren die mogelijk is. Pas dan kunnen we genieten van zowel de vrijheden als de imperfecties die het leven biedt. Zonder heerser. Anarchistisch.

Auteur: Pieter Stuurman
Bron: http://www.argusoog.org/?p=8232

Nederlander lost priemgetallenprobleem op

Een priemgetal is een getal dat niet deelbaar is (behalve door 1 of zichzelf) zonder een breuk te geven. Bekende priemgetallen zijn 5, 7, 11, 13 en 17.

Al eeuwenlang proberen wiskundigen tevergeefs het ritme in de reeks van priemgetallen te ontdekken. Dit ritme is erg belangrijk. Want wanneer we inzicht hebben in dit ritme, dan leren we daarmee ook de natuur beter begrijpen.

Priemgetallen zijn erg ‘populair’ in de natuur, zoals we bij vele bloemen zien met bijvoorbeeld 5 bloemblaadjes of zeesterren met 5 ‘armen’. Ook wij mensen zijn er dol op. Natuurlijk kennen we de 7 dagen van de week. Maar we hebben ook nog eens 5 werkdagen. En wat te denken van de 7 tonen in een toonladder?

We voetballen 11 tegen 11, net als bij hockey. En bij handbal en waterpolo is het 7 tegen 7. Bij basketbal is het 5 tegen 5, net als voetballen in de zaal of op het strand.

Bij vechtsporten als judo en karate kennen we 7 kleuren van de band (wit, geel, oranje, groen, blauw, bruin en zwart). Bovendien hebben we 7 chakra’s en de 7 kleuren daarvan zien we ook terug in de regenboog. We hebben 5 vingers aan iedere hand en 5 tenen aan iedere voet. Ook hebben we 5 zintuigen. En misschien wel het allerbelangrijkste zijn de 5 elementen.

De meest genoemde voorbeelden uit de natuur zijn bepaalde larven die pas na 13 jaren uit de grond komen en de uitbraak van bepaalde andere insecten eens in de 17 jaar. Ook het feit dat bepaalde bamboesoorten elke 7 jaar afsterven wordt veel genoemd. Maar wat te denken van de zonnecyclus van 11 jaar? En in een periode dat onze moederplaneet Terra 1 maal rond onze zon Helios is geweest is onze maan Luna precies 13 maal om Terra geweest. Kortom, ja er is zeker iets met priemgetallen.

Al eeuwenlang proberen wiskundigen tevergeefs het ritme in de reeks van priemgetallen te ontdekken. Dit ritme is erg belangrijk. Want wanneer we inzicht hebben in dit ritme, dan leren we daarmee ook de natuur beter begrijpen.

De geniale 18e eeuwse wiskundige Leonhard Euler (naar wie het grondtal e van de natuurlijke logaritme is vernoemd), zei ooit: “Wiskundigen hebben tot de dag van vandaag tevergeefs getracht om enige regelmaat in de volgorde van de priemgetallen te ontdekken, en we hebben reden om te geloven dat de verdeling van de priemgetallen een mysterie is, waarin de geest nooit zal doordringen.” En de Duitse wiskundige Don Zagier, tegenwoordig directeur van het Max Planck Instituut te Bonn, zei hierover: “Er zijn twee feiten over de verdeling van priemgetallen, waarvan ik u zo overweldigend hoop te overtuigen dat zij permanent in uw geheugen gegrift staan. De eerste is dat, ondanks hun eenvoudige definitie en rol als bouwstenen van de natuurlijke getallen, de priemgetallen tussen de natuurlijke getallen als onkruid groeien, waarbij zij schijnbaar aan geen andere wet dan aan de wetten van het toeval gehoorzamen, en niemand kan voorspellen, waar het volgende priemgetal zal opduiken. Het tweede feit is des te meer verbazingwekkend, want het stelt precies het tegenovergestelde: de priemgetallen vertonen een verbluffende regelmaat, er bestaan wetten die hun gedrag regeren, en de priemgetallen gehoorzamen met bijna militaire precisie aan deze wetten.”

Wat opvalt in de uitspraak van Zagier is het woordje ‘toeval’. Onze landgenoot Johan Oldenkamp weet dat toeval niet bestaat, nergens in het universum. Toeval is onbegrepen dynamiek. Dr. Oldenkamp wordt gedreven om die dynamiek juist wel te gaan begrijpen. Iedereen die nog toeval nodig heeft om iets te verklaren, die heeft het gewoon nog niet helemaal begrepen. Oldenkamp merkt keer op keer dat de natuurlijke dynamiek verbluffend eenvoudig is. En ook in de priemgetallen zit een kinderlijk eenvoudig ritme. Dat vele duizenden knappe koppen er de afgelopen eeuwen toch niet in zijn geslaagd dit ritme bloot te leggen komt omdat ze volgens Oldenkamp niet wisten hoe te kijken. Wanneer we dat wel weten, dat zien we ook dat wetenschap kinderspel is. Voor Oldenkamp is er maar één wetenschap is, en spiritualiteit vormt daarvan het kloppende hart.

Oldenkamp is een man met een missie. Hij wil onze samenleving naar een hoger bewustzijnsniveau helpen. Hij doet dit door internetartikelen en boeken te schrijven, en door overal in ons land lezingen te geven. Het ritme in de priemgetallen is niet zijn eerste grote ontdekking. Al eerder liet hij zien dat ook psychologie vele malen eenvoudiger is dan hem ooit op de universiteit is geleerd. En zeer recentelijk heeft hij ontdekt hoe vrije energie precies werkt. Vrije energie ontstaat wanneer er meer energie vrij komt dan er in wordt gestopt. Volgens de algemeen geaccepteerde natuurkundige zienswijze is dat onmogelijk. Toch hebben al velen de werking van vrije energie gedemonstreerd. Oldenkamp is wederom de eerste die dit fenomeen wetenschappelijk kan verklaren, uiteraard ook weer heel eenvoudig. Volgens ingewijden is het niet ondenkbaar dat Nederland hier een Nobelprijs voor de Natuurkunde aan over kan gaan houden.

Volgens Oldenkamp leven we al veel te lang in onbalans. We kennen in de wetenschap en de technologie alleen het mannelijke (lees: beheersen, opdringen en nemen). We gaan nu de balans herstellen met het vrouwelijke (lees: beheren, verzorgen en geven). De kennis die Oldenkamp deelt laat precies zien hoe we met vrouwelijke technologie onze gezondheid, ons welzijn en ons leefmilieu weer in balans kunnen brengen. Want daarvoor is het nu echt de hoogste tijd geworden! Meer over het werk van Oldenkamp is te vinden op www.Pateo.nl.

Zodra een landelijke (of internationale) krant of omroeporganisatie hier prominente aandacht aan wil besteden zal Oldenkamp de wereldprimeur van het ritme in de priemgetallen openbaar maken. Wie het eerste komt, die mag ook het eerste malen. Wanneer het prime time op tv of pontificaal in de krant komt, dan pas doet Oldenkamp hierover letterlijk en figuurlijk een boekje open! Het staat namelijk allemaal al opgetekend in de derde druk van het boekje Vrije Energie.


De kern van dit artikel is ook geplaatst op:
o UnityNet.nl (bij Nieuws 6-3-2010)
o Niburu.nl
o AquariusAge.com