Het wel weten
Natuurlijk wist ik al lang, dat wij in een schijndemocratie leven. Natuurlijk heb ik al die tijd al geweten, dat dit zogenaamde democratische systeem een uiterlijke circusvertoning is, die de werkelijke machtsverhoudingen aan het zicht moet onttrekken. Ik heb die werkelijke machtsverhoudingen al jaren bestudeerd, er veel over gelezen, gehoord en bekeken. In mijn vorige artikel ‘Slinks Groen(f)Links’ heb ik aangegeven hoe in Nederland gedurende de afgelopen decennia oorspronkelijk vernieuwende politieke impulsen door het systeem werden gekaapt en onschadelijk gemaakt. Lenin zei immers al dat de beste manier om met oppositie om te gaan is, deze zelf te leiden. Toch is aan mijn weten een extra dimensie toegevoegd door van dichtbij te ervaren hoe een groep bevlogen mensen, die een poging doet om het Haagse Circus binnen te komen, de weg naar binnen min of meer wordt versperd. Het is bijna onmogelijk om eens wat fris bloed toe te voegen aan het vergrijsde afgezaagde en niet werkzame Haagse artiestenrepertoire met hun bedrieglijke show.
Schijndemocratische perpetuum mobile
De basis van ieder systeem, organisme en organisatie is om zichzelf in stand te houden. Alle krachten die aanwezig zijn worden daarbij gebruikt om hetgeen behouden wil blijven te kunnen laten functioneren volgens een vooropgezet doel, in een energetisch voorgeprogrammeerde richting. Volgens het woordenboek zijn er verschillende betekenissen van het uit het Latijns stammende begrip perpetuum mobile.
- perpetuum mobile
per` pe – tu – um ` mo – bi – le («Latijn) het -woord fictief toestel dat eeuwigdurend in beweging blijft, zonder energie te gebruiken; figuurlijk iets onmogelijks.
- Perpetuum mobile
Een `perpetuum mobile` (Latijn: `voortdurend (of eeuwig) bewegend`, spreek uit: per-pee`-tu-um mo`-bi-lee) is een denkbeeldig apparaat dat eenmaal in beweging, uit zichzelf blijft bewegen en in staat geacht wordt energie op te wekken uit niets. Men spreekt dan van een perpetuum mobile van de eerste soort. Een perpetuum mobile van de tweede soort is.
- perpetuum mobile
1) Eeuwig durende beweging 2) Het eeuwig bewegende 3) Persoonsbenaming
Bovenstaande begripsverduidelijking laat zien dat de wil tot in stand houden = overleven, tot de essentie is gemaakt van de mechanistisch vormgegeven samenleving. De wens om het nieuwe als een verrijkend element toe te laten wordt hiermee buitengesloten. De vergelijking met de huidige vormgeving van onze ‘samenleving’ gaat in dezen natuurlijk mank, daar waar gesproken wordt van het uit zichzelf blijven bewegen en het scheppen van energie uit het niets. Dat laatste heeft alleszins betrekking op de vrije energie, die binnen onze ‘samenleving’ drastisch wordt onderdrukt. De energie in onze samenleving wordt op parasitaire en gewelddadige wijze onttrokken aan haar bronnen, zij het grondstoffen, zij het de levensenergie van mensen.
Totaal afgesloten systeem
Als je wilt ervaren hoe werkelijk afgesloten ons parlementaire systeem is, kun je een partij oprichten, deze inschrijven bij de Kiesraad en meedoen met de verkiezingen van de Tweede Kamer.
Ik heb dan wel geen partij opgericht, maar ben er wel bij betrokken geraakt. Twee jaar geleden verbond ik mij met de nieuw ontstane spiritueel gerichte politieke partij Mens en Spirit (MenS). Door omstandigheden rolde ik in het bestuur er van. Sinds die tijd is het hard gegaan. Er moest een stevige organisatie worden opgezet op basis van onervaren vrijwilligers, veel inzet, eigen investering en bovenal enthousiasme. Daarnaast moest er een visie, missie en partijprogramma worden geformuleerd. So f ar, so good. Dit is allemaal gelukt. Menend tot mei 2011 de tijd te hebben om het geheel verder te kunnen funderen en uit te bouwen, werden we toch enigszins onverwachts geconfronteerd met voortijdige nieuwe verkiezingen. Wouter Shell Banken Bos en zijn nepsocialisten werden in februari 2010 ineens principieel over de militaire vechtersmissie in Uruzgan en zorgden er daarmee voor dat het Balkenende voor de vierde maal mislukte om zijn volledige ambtstermijn uit te zitten. Maar goed, dit hoorde blijkbaar bij de act van deze show.
Kafkaiaanse bureaucratie
Op grond van een diep doorvoelde wens van het snel in aantal toenemende leden van MenS, haar bestuur en de actievelingen binnen de organisatie werd besloten, ondanks de sterk verkorte voorbereidingstijd, er volledig voor te gaan en dus werkelijk deel te gaan nemen aan de Tweede Kamerverkiezingen op 9 juni 2010. Bij het nemen van dit besluit was het nog niet duidelijk wat er allemaal in het ‘democratische’ vat zou zitten aan bureaucratische waanzin. Dit werd echter al gauw duidelijk toen er een cd-rom met instructies voor deelname, door de Kiesraad aan ons werd toegestuurd. Maar er volgde nog meer. Verderop zal ik iets meer gedetailleerd daar op ingaan.
Dat deze bureaucratische kafkaiaanse doolhof niet zomaar uit de lucht komt vallen mag duidelijk zijn. Het is in de loop der tijd gegroeid en door bepaalde krachten zorgvuldig vormgegeven. In de eerste helft van de 20ste eeuw zijn er een aantal schrijvers geweest die toen al aan zagen komen welke gevaarlijke kant de menselijke samenleving op zou gaan. De Engelse schrijver Eric Arthur Blair (George Orwell, 1903-1950) had al een duidelijke visie op de technologische vooruitgang en hoe die zou worden ingezet om de wereldbevolking te onderdrukken. Zijn meesterwerk ‘1984’ is daar een uiting van. In het Duitstalige Midden-Europa was er een andere schrijver die waarschuwde voor de ontmenselijkende kanten van het mechanisch vormgegeven sociaal-maatschappelijke systeem.
Franz Kafka (1883 –1924) was een Duitstalige schrijver, die een groot deel van zijn leven in Praag woonde. Hij wordt gezien als één van de belangrijkste auteurs van de 20ste eeuw. Zijn boeken ademen een beklemmende sfeer, die samenhangt met de uitzichtloosheid van de moderne mens binnen een ontzielde en mechanische samenlevingstructuur. Het begrip kafkaiaans is een algemeen bekend begrip geworden, dat verwijst naar de sfeer van Kafka’s boeken. Hieronder een citaat over hem uit de wikipedia.
“Franz Kafka is vooral bekend als schrijver van de romans Het Proces en Het Slot alsmede de novelle De Gedaanteverwisseling. Zijn werk omvat echter veel meer, en lijkt zich te kenmerken door een nachtmerrieachtige, onheilspellende sfeer waarin de bureaucratie en de onpersoonlijke maatschappij steeds meer greep krijgen op het individu. Hendrik Marsman omschreef deze sfeer als een “uiterst geheimzinnige zakelijkheid.” Kafka’s oeuvre wordt wel gezien als symbool voor de ontwortelde mens in de moderne tijd. Sommigen zijn echter van mening dat het werk van Kafka juist een poging is, in een ogenschijnlijke strijd met ‘hogere machten’, het initiatief terug te geven aan de individuele mens, die uiteindelijk zelf zijn keuzes maakt en daarvoor verantwoordelijk is.“
Kafka in de praktijk van nu
De hierboven beschreven kafkaiaanse sfeer ontmoet men volop bij het deel willen nemen aan de Tweede Kamerverkiezingen. Ten eerste wordt er van iedere nieuwe partij die wil meedoen een waarborgsom verlangd van € 11.250,-. Deze wordt teruggestort wanneer de kiesdrempel genomen is en er een Kamerzetel is behaald. Haalt men die kiesdrempel van minimaal 60.000 stemmen niet, dan is de staatskas weer gespekt. Dit bedrag is in mijn beleving bewust zo hoog gesteld om te voorkomen dat bijvoorbeeld belangengroepen van uitkeringsgerechtigden of andere financieel minderbedeelden al te gemakkelijk het Haagse Circus zouden kunnen komen opleuken. De nieuwe partij Onafhankelijke Ouderen en Kinderen Unie (OokU) schrijft over die waarborgsom:
“Voor de gevestigde Haagse partijen is dat geen probleem Zij hebben hun subsidie op kosten van de belastingbetaler de afgelopen jaren verhoogd van 1,5 miljoen euro naar 15 miljoen euro. Een goed idee om die post bij de komende bezuinigingsronde te schrappen.”
Is de financiële hobbel genomen, dan wacht de volgende. Deze bestond voor MenS, mede samenhangend met het aantal kandidaten op de lijst, uit het invullen en inleveren van totaal 1700 formulieren. Per kiesdistrict moeten er in één week tijd 30 ondersteuningsverklaringen worden ondertekend, om het geheel centraal in Den Haag in te kunnen leveren. De ondertekenaars moeten met zo’n verklaring naar hun gemeentehuis om het daar af te laten stempelen. Er zijn 19 kiesdistricten. Dus het totaal in te leveren ondersteuningsverklaringen komt daarmee op 570. Haalt men die 30 verklaringen niet in ieder district bij elkaar, dan kan men alleen meedoen in die waar het wel gelukt is en moet de hele paperassenhandel decentraal per district worden ingeleverd. Door hard werken is het MenS gelukt om 850 verklaringen in te leveren.
Het bij elkaar halen van de ondersteuningsverklaringen is geen sinecure. Gebleken is namelijk dat er veel verwarring is bij ambtenaren op gemeentehuizen betreffende hoe om te gaan met die verklaringen. Bij de vorige verkiezingen toen ik Lijst 14 wilden ondersteunen merkte ik een onwetendheid op dit vlak bij de gemeenteambtenaren in het gemeentehuis van mijn woonplaats. Ook nu bleek dat weer zo te zijn. Op zich heel vreemd, want men zou die ambtenaren toch inmiddels aardig moeten hebben kunnen instrueren. Vele nieuw deelnemende partijen hebben rond de ondersteuningsverklaringen een aantal vreemde zaken meegemaakt. Bij MenS speelde onder andere in Rotterdam, dat ambtenaren de formulieren na ze gestempeld te hebben innamen in plaats van aan de ondertekenaar mee te geven, of er een kopie van maakten en de kopie meegaven. Dit terwijl alleen het origineel rechtsgeldigheid heeft. Voor de komende verkiezingen was het verzamelen van ondersteuningsverklaringen gepland in de week van 20 april tot en met 27 april.
Lea Manders, lijsttrekker voor MenS schrijft op de website van de partij het volgende:
“Die grote klus wordt nog interessanter als gemeenteambtenaren fouten maken of weigeren omdat er ‘geen ambtenaar ter beschikking is’, verkeerde verklaringen ‘goedkeuren’, het loket dichthouden tijdens openingstijden van het gemeentehuis en dergelijke. Ook stond nota bene verkeerde informatie op de officiële site van de Kiesraad tot enkele dagen geleden. Daardoor werden we zelfs gebeld door ambtenaren die ook niet wisten hoe het zat. Verwarring alom….. die uitermate veel energie en uitzoekwerk kost.”
De Piratenpartij heeft op haar website een hele inventarisatie gepubliceerd van ondervonden obstakels.
“Problemen waar de Piratenpartij tegenaan loopt:
- In de gemeente Den Haag is het niet mogelijk om handtekeningen te zetten op donderdag 22 april en dinsdag 27 april, aldus een schrijven van de gemeente. Ook werd het stadhuis twee dagen langeen uur eerder gesloten dan was vermeld. (Om 7 uur ’s avonds in plaats van om 8 uur.);
- In Goor bleek een verklaring door een ambtenaar onjuist gedateerd te zijn, waardoor de ondertekenaar nogmaals de gang naar het gemeentehuis moet maken;
- In IJsselstein kon bij de avondopenstelling niet ondertekend worden waardoor mensen met een full-time baan niet kunnen participeren aan de kandidaatstellingsprocedure;
- In Helmond werd een inwoner weggestuurd, omdat hij zich niet op tijd ingeschreven zou hebben als inwoner van gemeente Helmond. Dit bleek niet het geval te zijn, hetgeen werd beaamd door een voorlichter van de Kiesraad;
- In Hillegom werd een inwoner naar huis gestuurd, omdat de bevoegde ambtenaar een cursus had.Dit terwijl de enige actie die door een willekeurige ambtenaar moet worden ondernomen een ondertekening namens de burgemeester is;
- In o.a. Dokkum en Hoorn waren de procedures onbekend. Dat leidde tot lange wachttijden van 30 minuten of meer, waardoor ondersteuners het gemeentehuis onverrichter zake verlieten;
- In Almere is tenminste 1 kiezer weggestuurd aangezien de receptie wederom niet op de hoogte was van de procedure;
- In Zaandam was slechts een beperkt aantal loketten beschikbaar, waardoor de baliewachttijd ruim een uur bedroeg. Veel ondersteuners haakten hierdoor af.
- In Alphen aan den Rijn werd de originele ondersteuningsverklaring door de gemeente bewaard en een kopie aan de ondersteuner mee gegeven, de kiesraad bepaalde eerder dat kopieën niet rechtsgeldig zijn;
- In Nijmegen weigerde een ambtenaar het formulier volledig in te vullen”
Nog meer paperassen
Naast de ondersteuningsverklaringen moeten kandidatenlijsten door iedere kandidaat per kiesdistrict worden ondertekend. MenS heeft 40 kandidaten op haar lijst staan. (Zelf heb ik me op de onverkiesbare plaats negen laten zetten) Dat betekent dus een aantal van 760 extra in te leveren formulieren. De overige 90 formulieren (tot 1700) hadden betrekking op andere formaliteiten. Je kunt je voorstellen welk een gigantische logistieke operatie dit vraagt om al deze formulieren vanuit het hele land op één centrale plek te krijgen en ze van daaruit in Den Haag op tijd af te leveren. Terugkijkend kan ik alleen maar bewondering hebben voor de vier coördinatoren die deze klus hebben geklaard.
Kastjes en murenverhaal
Voor de Piratenpartij werd het wel heel kafkaiaans toen men klachten wilde deponeren bij verantwoordelijke instanties en daarbij van het spreekwoordelijke kastje naar de muur werd gestuurd en vice versa. Citaat van haar website:
“Gemeenten geven bij klachten doorgaans aan dat er contact moet worden opgenomen met de Kiesraad. De Piratenpartij heeft contact gehad met de Kiesraad, die aangeeft dat de verantwoordelijkheid bij de gemeenten ligt. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) onthield zich van commentaar en verwees de partij terug naar de Kiesraad. De ondersteuning vanuit het ministerie van Binnenlandse Zaken is ontoereikend: buiten een slechte kennis van de procedures zijn er onduidelijkheden over verantwoordelijkheden. De Piratenpartij moest 2 dagen wachten op antwoord van het ministerie. Deze wordt morgen, 23 april, verwacht”.
Bron (Terwijl men op 27 april de hele zooi moest inleveren. AZ)
Je reinste chantage
Van een bestuurslid van Heel Nederland vernam ik dat één van hun leden in Limburg, die bij de politie werkt, te horen kreeg zijn baan te zullen verliezen als hij een ondersteuningsverklaring voor die partij zou ondertekenen. Al het bovenstaande begint toch steeds meer op praktijken in een bananenrepubliek te lijken, of zullen we in dit verband liever spreken over een komkommermonarchie.
Peilingen
Wanneer degenen die alle bovenstaande hobbels hebben genomen menen zich dan vol vertrouwen te kunnen richten op hun verkiezingscampagne om volwaardig mee te doen aan het verkiezingsspel, hebben ze het mis. Die volwaardige deelname kan men absoluut vergeten. Deel van het verkiezingsspel is namelijk het gegoochel met cijfers, prognoses en peilingen. Voor hen die inmiddels al iets meer inzicht hebben in de uiterst manipulatieve kanten van de politieke realiteit, zal het volgende geen verrassing zijn. Het blijkt dat deelname van nieuwe partijen aan kieswijzers, stemwijzers en kieskompassen niet mogelijk is. Al deze zogenaamde adviesfuncties op het internet voor de zwevende kiezer, die aan de hand van uiterst dubieus geformuleerde stellingen en vragen wil onderzoeken welke partij het beste past bij de eigen standpunten, zijn in handen van particuliere bedrijven.
Het zijn sommige media in samenwerking met een politicoloog (André Krouwel), mensen als Maurice de Hond en andere private clubs die bepalen wie wel en niet in die wijzers en kompassen met de partijnaam benoemd mee mag doen. Zij hebben bepaald dat alleen die partijen genoemd mogen worden die volgens de peilingen één Kamerzetel zouden kunnen behalen. Is er volgens die peilinge geen zicht op een zetel, dan wordt men gerangschikt onder overige of andere partijen. Dus zonder naamsvermelding! Daartoe behoren dan alle nieuwe partijen. Deze gang van zaken is kafkaiaans in zijn puurste vorm, want zonder die benoeming als partij komt men niet voor in de peilingen, behaald men daarin dus ook geen zetel en mag men dus niet apart benoemd worden.
Het vreemde is dat op die ene peilingsite op het internet, waar ook alle nieuwe partijen wel voluit benoemd worden, het ook zo maar kan gebeuren dat je er af wordt gegooid als je te populair wordt. Dit overkwam MenS. Zie het verhaal van Lea Manders hierover.
“Tot voor kort stonden we als PMS (een verschrikkelijke door ons bewust niet gebruikte afkorting, AZ) genoemd op bijgaande site. http://verkiezingen.wekelijksepeiling.nl/ Ineens zijn we verwijderd. Contact maken met diegenen die erachter zitten is moeizaam. We zijn verwijderd omdat we erg veel stemmen kregen en deze zouden van maar enkele computers afkomstig zijn. Heel vreemd. Je kunt per computer maar één keer per week stemmen namelijk. We hebben protest aangetekend, maar staan nog steeds niet op deze peiling.”
Wetenschappelijk onderzoek naar peilingen
Lea Manders haalt in een artikel op haar hyves een wetenschappelijk onderzoek aan naar de vormgeving van internetpeilingen. Citaat:
“Nu de verkiezingen zo dicht naderen heb ik mij eens in de werkwijze van de politieke peilingen verdiept. Deze peilingen worden te pas en te onpas gebruikt, ook in het nieuws. Wat ik daarover vond, was best schokkend. De waarde van peilingen is zeer dubieus, maar zij beïnvloeden wel!
Jelke Betlehem, hoogleraar Statistische informatieverwerking: De peilingen van Maurice de Hond en de Politieke Barometer van televisieprogramma Nova zijn niet representatief. Dat zegt hoogleraar Statistische Informatieverwerking Jelke Bethlehem. ‘Ze zijn allemaal gebaseerd op webpanels waarvoor de deelnemers zichzelf kunnen selecteren. Daardoor is er geen enkele garantie dat de samenstelling van die panels representatief is. Als je het goed wilt doen, moet je een steekproef loten uit de bevolking. Bij webpanels wachten onderzoekers echter op mensen die zich spontaan melden. Dat wordt zelfselectie genoemd. Dat leidt tot allerlei selectieve, en dus onjuiste, uitkomsten in zo’n onderzoek.’ (…) Bethlehem ziet daarnaast veel voorbeelden van internetpeilingen die gemanipuleerd zijn. Dat was mogelijk omdat bij die onderzoeken de steekproef niet netjes werd geloot. ‘Bij de NS Publieksprijs in 2005 mochten mensen kiezen uit genomineerde boeken of een eigen favoriet opgeven. Van de ruim negentigduizend inzenders bleek meer dan zeventig procent te kiezen voor de nieuwe Nederlandse Bijbelvertaling die niet genomineerd was. Die populariteit werd veroorzaakt door een campagne van de EO en het Nederlands Bijbelgenootschap die mensen opriepen om voor de Bijbelvertaling te stemmen. Dit voorkom je met loting. Dan is de selectie afhankelijk van toeval en niet van actiegroepen.’
Lees het gehele stuk
hier.”
Van onderop
Tja, het systeem zit uiterst geraffineerd, zeg maar gerust uiterst crimineel in elkaar.
Maar ja, wat wil je ook met Bilderberg Bea aan het hoofd van de BV Nederland. Johan Oldenkamp laat in zijn artikel ‘De leugen regeert’ weer eens uiterst treffend zien hoe de moord op Pim Fortuyn past binnen het subtiel fascistische regime dat binnen onze komkommermonarchie gehanteerd wordt. Waarbij niet teruggeschrokken wordt om mogelijke bedreigingen van het systeem als een politieke moord in de ongeschreven geschiedenisboeken te laten verdwijnen. Het zelf hebben ervaren van hoe dit kafkaiaanse fascisme in de praktijk werkt, is voor mij de extra dimensie waar ik het in het begin over had. Het is immers de eigen ervaring die het meest direct tot de verbeelding spreekt en veel kan bevestigen van hetgeen men daarvoor al intuïtief wist.
Op grond van al het bovenstaande kan ik alleen maar concluderen dat een werkelijk vernieuwende impuls pas ook in de politiek kan doordringen, als deze heel breed van onderaf gedragen wordt. Tevens zou een breed gedragen vernieuwende politieke partij pas echt iets wezenlijks kunnen bijdragen aan een duurzame positieve verandering, als de vertegenwoordigers er van zich uitermate bewust zijn van loerende kapers op de kust, die er op wachten om de vernieuwing over te nemen, in te kapselen in het systeem en dus onschadelijk te maken. Mocht MenS in de Tweede Kamer komen, dan zal de grootste uitdaging blijken te zijn om trouw te blijven aan hetgeen waarvoor men gekozen is. Ik wil niet zeggen dat ik daar mijn twijfels over heb, maar wel dat ik als kritisch bestuurslid de ontwikkelingen met Arguso(o)g(en) zal blijven volgen.
Auteur: Arend Zeevat
Het wel weten
